مادرانه....به توان دو

دختر عزیزم از اینکه به وبلاگت دیر سر زدم خیلی متاسفم راستش امروز برای اولین بار به مامانایی که سرکار نمی رن حسودیم شد آخه اونا وقت بیشتری دارن که به مسائل بچه هاشون بپردازن البته منم تمام تلاشم رو می کنم اما هر روز بعد از ظهر که من و بابایی از سرکار برمی گردیم و تو با دیدن ما تند تند دست می زنی و ذوق می کنی دلم می لرزه با خودم می گم نکنه دارم کار اشتباهی می کنم بعضی مواقع هم وقتی به این فکر می کنم که چون کمتر می بینمت احتمال داره منو کمتر دوست داشته باشی، انگار یه تیر از تو قلبم رد می شه و اشکم و درمیاره . ولی راستش دخترم من خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که شاغل بودن من یه سختی هایی داره اما از یه جهاتی هم برای آینده ی شما مفید تر...

...